Konieczność życia

Nie narzekać podobna, tylko na to o czym marzymy-no chyba że marzymy już zbyt długo, czego sobie życzymy-no chyba że życzymy już zbyt mocno, czego spodziewamy z ochotą-no chyba że zbyt dużą!

A życie? Któż z nas się spodziewał życia? Jest koniecznością, wyrokiem na który są wszyscy skazani, bez wyjątku, duzi mali, grubi, chudzi, elokwentni, niemi, głupi, mądrzy, bystrzy, tępi, starzy, młodzi, brzydcy, piękni, biseksualiści, homofoby, kosmonauci, żydzi, faszyści, filateliści, biali, czarni, hodowcy, sportowcy, połykacze ogni, zaklinacze węży, Ci pachnący i cuchnący, bogaci i biedni - bez wyjątku - wszyscy. Nie ma z tym dyskusji.
A któż i kogo z nas pytał czy mamy ochotę se pożyć? Obyło sie bez naszej woli, dano nam życie i teraz mus je przeżyć. Gdzieś kiedyś zapadł wyrok, wydany bez procesu. Rzecz jak u Kafki, bez domniemania niewinności, bez naszego udziału, możliwości powołania obrony, odwołania do instancji wyższych, czy najwyższych.

O odroczeniu wyroku nie nawet nie może być mowy.
Wyrok zapadł - uprawomocniony z chwilą urodzenia w całym zakresie konsekwencji jaką kara za sobą niesie - zagrzmiało złowieszczo: 'ZOSTAJESZ SKAZANY NA ŻYCIE - śmiertelną chorobę przenoszoną drogą płciową'. W uzasadnieniu do wyroku podano taki oto scenariusz w skrócie: "urodzisz się z bekiem - bo naprawdę nie ma się z czego cieszyć, w miarę dorastania trochę pochorujesz, kiedy dorośniesz zaleją Cię problemy, setki, tysiące - przeróżnej jakości i wielkości, po czem zaczniesz się paskudnie starzeć(dolegliwości będą organizowały się w Tobie kumulatywnie, rzadko jedne ustępując, będą dawały pola drugim) i w końcu jak będziesz miał naprawdę wiele szczęścia szybko i bezboleśnie - umrzesz."

Scenariusz życia, punkt po punkcie - naszpikowany szeregiem przerastających nas spraw, zadań, rozterek, problemów, które trzeba rozwiązać, bo nikt przecież za nas tego czy owego nie zrobi. Kolejne etapy, które z konieczności musimy przejść, dorastanie-szkoła, dojrzali-praca, utrzymanie domu, wychowywanie dzieci, umeblowanie mieszkania czy domu, pucowanie samochodu, przestawianie gratów i bibelotów, wiosenne porządki, świąteczne przygotowania. No i wreszcie najgorsze - bo codzienne - bezlitośnie permanentne, które są jak kropki, czy kreski na cyferblacie zegaru życia, na których wskazówka na chwile przystaje - małe ale konieczne następujące po sobie, w skandalicznie i upokarzająco równych odstępach - mycie garów, włosów głowy, szyi, twarzy, zębów, pranie, prasowanie, odkurzanie, wreszcie upuszczenie moczu, ukręcenie kupy, gotowanie zupy, no i zakupy.

W tzw. międzyczas, który 'nie daj Panie' coś zupełnie nieprzewidzianego - jeszcze, się wtrąci(a to już dopiero tragedia, bo któż mógł przewidzieć ze i z tym trzeba się będzie zmierzyć), bo fryzjer, bo chrzciny, komunia wesele, pogrzeb kogoś z rodziny, przebite koło, pęknięte lustro, PITa rozliczyć i zanieść go jeszcze, z teściową się ściać, a buty przyciasne i dziury w chodnikach, na dworze zimno i wieje i leje, lub znów za duszno i słonce za mocno świeci, a ten dom co wybudowany to taki szkaradny a tamto zaraz się pewnie rozleci, rozwydrzone dzieci a tam znowu trzy kolejki - jedna dłuższa o drugiej o trzeciej nawet nie ma co biedzić. A któż to do KURWY NĘDZY wymyślił, żeby kazać się tak człowiekowi męczyć, czemu nie ma tak, żeby w życiu jedyną koniecznością było poleżeć, żeby nie trza było nawet jeść bo to skutkuje albo otyłością albo bulimia(ciągłe pytania czy nie jem za dużo) anoreksją(może za mało?) albo choćby koniecznością wydalenia kupy. Tylko leżeć, po porostu po wylegiwać się, a kiedy i tym by się zmęczyć usnąć wreszcie i spać mocno, najmocniej, tak najkonkretniej po prostu nie być.

2011-10-12 | Dodał: Gallus Anonimus |
Użytkownik promuje stronę: niezadowoleni

Komentarze

2013-03-27 | Dodał: mamdość |

* Nick / imie:


* komentarz:


Przepisz kod:

* - pola obowiązkowe